Ik ben Dick van der Wateren. In een lang leven (geb. 1947) heb ik veel verschillende dingen gedaan. Daarin zijn een paar rode draden te ontwaren.

Als jongetje droomde ik ervan ontdekkingsreiziger te worden, in het Amazonewoud rond te trekken en indianenstammen leren kennen. Ik ben geoloog geworden en heb mij gespecialiseerd in landschappen die door landijs gevormd zijn en in woestijnlandschappen. Die eerste zijn het onderwerp van mijn proefschrift.

Tijdens mijn studie ben ik gaan lesgeven, aardrijkskunde aan de Jac. P. Thijsseschool in Castricum. Na een tussenperiode van 20 jaar heb ik van 2003 tot 2018 lesgegeven in natuurkunde en nl&t aan het Eerste Christelijk Lyceum in Haarlem. Dat is de eerste rode draad: mijn passie voor onderwijs en het begeleiden van jonge mensen.

Na zeven jaar JacPT, waar ik als leraar en pedagoog ben gevormd, ben ik in 1984 begonnen aan mijn promotieonderzoek, eerst in Spitsbergen, later in NW Europa. In 1988 ging ik voor het eerst mee met een Duitse expeditie naar Antarctica. In de tien jaar daarna volgden nog vier expedities naar het Zuidpoolgebied. In 1995 en 1998 organiseerde ik twee lange onderzoeksreizen in de Namibwoestijn en de Kalahari in Namibië en Botswana.Dat is de tweede rode draad: ik ben inderdaad ontdekkingsreiziger geworden, al ben ik nooit in het Amazonegebied geweest. De stilte en grootsheid van pool- en woestijnlandschappen hebben mij weer op een andere – filosofische – manier gevormd.

De derde rode draad is die van onderzoeker. Ik doe nog steeds, af en toe, geologisch onderzoek. Maar mijn onderzoekende houding komt vooral tot uiting in de manier waarop ik lesgeef en in mijn filosofische praktijk. Wat dat betreft ben ik nog steeds het nieuwsgierige jongetje van acht, dat niet ophoudt vragen te stellen.

De vierde rode draad is het water. In 1989 ben ik gaan wonen op een houten zeilschip, het linkerschip hieronder. Sinds 2000 woon ik samen met mijn vrouw Nora op een oud motorschip. Op de rand van land en water, symbolisch voor de rand van het eiland van kennis midden in de oceaan van het onbekende (zie het boek The Island of Knowledge). De bezoeker van mijn praktijk wordt ontvangen aan boord van ons schip de Catharina. De gesprekken vinden plaats in de oude schipperswoning achterop, waar ik mijn werkkamer heb.

Mijn ervaringen en inzichten in onderwijs heb ik in 2016 neergelegd in mijn boek Verwondering. Dat boek biedt leraren en opvoeders praktische handreikingen om kinderen en jongeren te helpen goede vragen te stellen. In 2020 verscheen mijn boek De Denkende Klas dat de ideeën uit Verwondering verder uitwerkt.

Hoewel De Verwondering in de eerste plaats een filosofische praktijk is, kan ik wanneer dat nodig is ook oplossingsgericht werken. Ik heb veel ervaring in de begeleiding van scholieren die problemen hebben met motivatie of uitstelgedrag. Ik ben gecertificeerd Train de Top Trainer door Lydia Sevenster.

De opleiding tot filosofisch practicus heb ik gevolgd bij Harm van der Gaag, die de methode heeft ontwikkeld en sinds 2004 een praktijk heeft in Utrecht.

De opleiding is geaccrediteerd door:

Ik ben aangesloten bij het Gilde van Filosofisch Practici.